Przy hafcie

Różo, ty jesteś kwiatów królową,
Ty swej piękności strzeżesz cierniami,
Naucz mię piękna twego wymową
Ukochać Stwórcę - który krzyżami
Spowił me serce, co jak twe sploty
Ciernia, są strażą ducha czystości.
O, bo cierpienie prawdziwej cnoty
Uczy - a także wielkiej miłości.
Jest nam dowodem przez Stwórcę danym,
Ponadto strzeże piękności duszy.
Kto wiele cierpi, ten jest kochanym
Przez Boga, który wpośród katuszy
Cierpienia, chce nas podnieść do Siebie,
Żeby po życiu pełnym męczeństwa
Dać nam koronę chwały z róż w Niebie
A w rękę piękną palmę zwycięstwa!

1909 r.