Słońce mej duszy

O! Słońce duszy mojej,
   wnętrzne słonko moje!
Pozwól - niech blaskiem łask Twych,
   ducha mego stroję,
Rozpromień światło w głębi
   serca zbolałego,
Swem ciepłem rozryw ducha
   z bólu omdlałego.

Miłości Bożej Słońce,
   niechaj Twoje groty
Promienne, w mojem sercu,
   żar wielki rozniecą,
Niechaj w dzień, w którym zstąpię
   z życiowej Golgoty,
blaskami zwycięstw ducha
   skroń moja - oświecą.

O! Słonko duszy mojej,
   wieczne Słońce moje,
Na wieki mię ozłocisz
   świetlanym promieniem
I głębią mą napełniasz
   wiecznem upojeniem
Miłości, gdy się skończą 
   życia tego boje!

Warszawa, 16.10.1929 r.